وبلاگ یاران

پس از رحلت امام خمینی قدس سره نمایندگان مجلس خبرگان - بلافاصله - گرد هم آمدند تا رهبر آینده را مشخص نمایند. نخست، وصیت نامه امام راحل قرائت شد. معظم له در وصیت خود، کسی را برای این امر مهم معین نفرموده بودند.

پس از پایان یافتن قرائت وصیت نامه، مجلس خبرگان وارد بحث انتخاب رهبری شد. نوعاً بحث‏ها که با توجه به قانون اساسی، رهبر یکی باشد یا شورای رهبری شکل بپذیرد. اکثریت نمایندگان، شورای رهبری را مطرح کردند و سپس در خصوص تعداد اعضای شورا - سه نفر، پنج نفر و هفت نفر - بحث شد.

آیةاللَّه مشکینی رئیس مجلس خبرگان، بود ولی بیش‏تر جلسات را آقای هاشمی رفسنجانی به عنوان نایب رئیس، اداره می‏کرد. آقای هاشمی پس از آن که درباره شورای رهبری بحث شد، گفت: مذاکرات کافی است، حالا رأی بگیریم که کشور یک رهبر داشته باشد یا با شورای رهبری اداره بشود.

با توجه به این دو که بیش‏تر گفت ‏وگوها در خصوص شورای رهبری، تعداد اعضای آن و افرادی که می‏توانند در آن شورا عضو باشند.، شکل پذیرفته بود؛ انتظار می‏رفت، نمایندگان به شورای رهبری رأی بدهند، لیکن علی رغم این مباحث، تک رهبری رأی آورد.

سپس بحث شد که چه کسی رهبر باشد؟ با شروع این موضوع، از سمت چپ و راست مجلس صدا بلند شد که این موضوع دیگر بحث نمی‏خواهد؛ معلوم است؛ آقای خامنه‏ای! آقای خامنه‏ای! سپس بانک تکبیر در فضای مجلس طنین افکند.

همه اعضای خبرگان در آن روز احساس کردند که این، کارِ خدا بود.

بعد هم رأی‏گیری آغاز شد و مقام معظم رهبری با رأی اکثریت قاطع خبرگان ملت، تأیید شدند.

   آیةاللَّه محمدعلی موحدی کرمانی  . پرتوی از خورشید، ص 38.