وبلاگ یاران

بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامى‏ در دیدار جمعى از دانشجویان برگزیده و نمایندگان تشکل‏هاى دانشجویى‏ 
 

بسم‏اللَّه‏الرّحمن‏الرّحیم‏
 

شکى نیست که در جمع گرم و صمیمى شما سینه‏هاى پُر از حرف کم نیست. خیلى‏ها حرفهایى دارند که لااقل به نظر خودشان گفتنى و شنیدنى است و در جلسه‏ى امروزِ ما هم جاى آن حرفها خالى است. افسوس که وقت نیست؛ والّا اگر وقت بود، من با همه‏ى پیرى و بى‏حوصلگى، حوصله مى‏کردم و باز هم مى‏شنیدم؛ منتها دیگر مجال نیست.

قدرى هم جوانها عادت کنند به فروخوردن سخن خود؛ این هم یک تمرین است. در چالش‏هاى عظیم زندگى، خیلى اوقات هست که انسان حرفى دارد و دلش مى‏خواهد آن را بگوید؛ اما به هر دلیلى حرف را فرو مى‏خورد؛ این در مواقعى یک مصلحت بزرگ است؛ به این هم عادت کنید، بد نیست. در جاى خود ان‏شاءاللَّه مجال‏هایى خواهد بود و خواهید گفت آنچه را که فکر مى‏کنید باید گفت.

با صرف نظر از پیشنهادهایى که جمع شما جوانها این‏جا بیان کردید - که بسیارى از آن پیشنهادها قابل توجه است و آنها را در دفتر ما جمع‏آورى مى‏کنند تا ان‏شاءاللَّه ببینیم چگونه باید با آنها رفتار کرد - به نظر من آنچه براى مجموعه‏ى دانشجوى کشور با توجه به خصوصیات و ویژگى‏هاى دانشجویى مهم است و باید هم مهم باشد، این است که در یک نگاه کلى، کشور ما ایران در کجاى تاریخ و کجاى جغرافیا قرار گرفته. مى‏خواهیم فرض را بر این بگذاریم که دانشجو در اعماق دل خود و در بلندپروازى‏هاى ذهن جوانانه‏ى خود، از مسائل شخصى و شغل و امثال اینها عبور کرده. نه این‏که شغل و زندگى و ازدواج و مسکن را نمى‏خواهد - اینها که ضروریات زندگى است - بلکه به این معنا که در این ایستگاه‏هاى موقت و کوچک، منحصر و متوقف نمانده؛ ذهن جوان دانشجو از این‏جاها پرواز مى‏کند و آرمان‏ها را جستجو مى‏کند. در نگاه آرمانى - که باید باشد و اگر نباشد، جوانى و زندگى نیست - جایگاه ما از لحاظ دید تاریخى و جغرافیایى و جغرافیاى سیاسى کجاست؟ ما به عنوان ایرانِ جمهورى اسلامى، حرفمان در دنیا چیست؟

دوم این‏که اگر بخواهیم این سخن به کرسى بنشیند، باید چه‏کار کنیم؟ این، حرف اصلى ما با دانشجوهاست و به نظر من فکر اصلى است که جماعت دانشجو باید آن را دنبال کند.

اما جواب سؤال اول که جاى ما کجاست. در یک جمله‏ى کوتاه، جاى ما به چالش کشیدن زشتى‏ها و سختى‏ها و دردمندى‏هایى است که از سلطه‏ى زر و زور و حاکمیت فساد مالى و قدرت، در دنیا و در سطح بین‏المللى به‏وجود آمده؛ این را دست کم نگیرید. پول و قدرت پولى امروز توانسته ظریف‏ترین، لطیف‏ترین و شیواترین حقایق عالم ماده را هم در خدمت بگیرد؛ همین هنرى که جوان عزیزمان آمدند این‏جا گفتند. امروز برجسته‏ترین و تواناترین مجموعه‏ى سینمایى دنیا در «هالیوود» است. شما ببینید هالیوود در خدمت چیست، در خدمت کیست، در خدمت کدام فکر و کدام جهت و کدام خواب براى بشریتِ بیچاره‏ى رو به رشد است. من که نه در سینما تخصص دارم، نه هالیوود را درست مى‏شناسم، این را نمى‏گویم؛ این نقلِ سخن کسانى است که کارشان این است، فکرشان این است و نقاد این صحنه‏ها و میدان‏ها هستند؛ اینها مى‏گویند امروز هنر سینمایى - که من هالیوود را به عنوان برجسته‏ترین، مثال زدم؛ والّا بقیه‏ى مجموعه‏هاى سینمایى دنیا هم همین‏طورند - در خدمت اشاعه‏ى فحشا، اشاعه‏ى پوچى، اشاعه‏ى بى‏هویتى انسان، در خدمت خشونت، در خدمت مشغول کردن بدنه‏ى ملتها به یکدیگر است تا طبقه‏ى متعالى و بالا بتوانند بى‏دغدغه زندگى کنند. سینما که یک هنر بسیار پیشرفته و مدرن است، این‏گونه است؛ شعر هم همین‏طور است؛ قصه هم همین‏طور است؛ نقاشى هم همین‏طور است؛ انواع شعبه‏هاى هنر همین‏گونه است.

قدرت‏هاى اقتصادى از دین هم استفاده مى‏کنند؛ از کلیسا هم استفاده مى‏کنند. یکى دو سال پیش، من کتابى از یک نویسنده‏ى امریکایى خواندم که در این‏جا ترجمه و چاپ و منتشر شده است. او در این کتاب استفاده‏ى قدرتها را از مجموعه‏ى دستگاه و تشکیلات کلیسا تشریح مى‏کند. من کلیسا را که اسم مى‏آورم، نه این‏که مى‏خواهم بگویم مسجد آن‏طورى نیست؛ نخیر، قدرت و پول و زر و زور از مسجد و معنویات هم استفاده مى‏کند. سلطه‏ى پول بر دنیا خیلى چیز عجیبى است. نتیجه‏ى آن، فقر عظیم جهانى، گرسنگى چند میلیارد انسان، تربیت غلط و ضدمعنوى نسل‏هاى روبه‏رشد بشر، جنگهاى تحمیل شده‏ى بر ملتها و بازیچه قرار گرفتن سازمان‏هاى بین‏المللى است. آژانس بین‏المللى انرژى هسته‏یى به عنوان مثال مطرح شده و همه دارند مى‏گویند، که یک نمونه‏اش است. این نهاد، وابسته به سازمان ملل است و براى نظارت بر عدم اشاعه‏ى سلاح‏هاى هسته‏یى به وجود آمده. شما ببینید برخوردش با کشورها چگونه است؛ تبعیض‏اش چگونه است؛ دخالت عنصر سیاسى در آن چگونه است؛ به‏خاطر این‏که زر و زور در آن تسلط دارند. اینها زشتى‏ها و چالش‏هاى بزرگ دنیاى امروز است. کى‏ مى‏خواهد با اینها مواجه شود؟ یک انسان، یک حزب و یک مجموعه نمى‏تواند. آن چیزى که مى‏تواند در مقابل این امواج کُشنده و کوبنده بایستد، یک هویت عظیم جمعىِ بین‏المللى است. امروز این هویت عظیم جمعى و بین‏المللى در حال شکل گرفتن است؛ محورش هم نظام جمهورى اسلامى است. روى اینها تأمل کنید؛ اینها چیزهاى قابل عبور و آسان نیست.

علت شلاق‏هایى هم که بر پیکر تأثرناپذیر جمهورى اسلامى پى‏درپى وارد مى‏کنند، همین است؛ چون ما ایستاده‏ایم؛ ایستادن امیدوارانه؛ نه ایستادن نومیدانه. بعضى‏ها ایستاده‏اند و مى‏گویند ما تا آخرین قطره‏ى خونمان را هم خواهیم داد. البته ما اگر پایش بیفتد، تا آخرین قطره‏ى خون را مى‏دهیم؛ اما مى‏دانیم به آخرین قطره‏ى خون نمى‏رسد.

ما پیش برده‏ایم و توانسته‏ایم در جهت‏هایى که انقلاب براى ما ترسیم کرده، به شکل محسوس پیشروى کنیم. این شوخى است که مراکز قدرت سیاسى دنیا تصریح کنند که ایران به یک قدرت منطقه‏یى تبدیل شده و اگر فلان کار و فلان کار را نکنیم، به یک قدرت جهانى تبدیل خواهد شد؟ این چیز کمى است؟ شما خیال مى‏کنید در دنیاى فوق مدرنِ پیشرفته‏ى علمى و این همه ثروت متراکم، این چیز کمى است که یک مجموعه‏ى سیاسى به نام دین و معنویت و عدالت و با پشتیبانى مردم به‏وجود بیاید و چنین جایگاه و موقعیتى پیدا کند؟ امروز این اتفاق افتاده است. خیمه‏یى که این‏جا سرِپاست، ریسمانها و میخ‏هاى عمیقى که این خیمه در سرزمین اسلامى دارد، در کشورهاى دیگر کوبیده شده است. ما در ملتهاى گوناگون عمق استراتژیک داریم. شماها ان‏شاءاللَّه وقتى در عرصه‏هاى وسیع‏تر وارد شوید - به کشورها مسافرت کنید، در میان ملتها حضور پیدا کنید - این را بیشتر احساس مى‏کنید. الان در کشورهاى دنیا، جمهورى اسلامى در دل ملتهاى مسلمان جا دارد. ما به چیزهایى عادت کرده‏ایم. رؤساى جمهور ایران پا مى‏شوند به کشورهاى دیگر مى‏روند. استقبال مردمى از این رؤساى جمهور براى هیچ رئیس‏جمهورى از هیچ کشورى در هیچ نقطه‏یى غیر از کشور خودش متصور نیست؛ این یک واقعیت است. بنده هم که زمان ریاست‏جمهورى به کشورهاى بیگانه سفر مى‏کردم، همین‏طور بود. رئیس‏جمهور بعد از من، و رئیس‏جمهور بعد از او هم به کشورهاى مختلف رفتند و ملتها نسبت به آنها اظهار عشق و علاقه کردند. این، هنر این رئیس‏جمهور نیست؛ هنر این حرکت عظیم است؛ هنر این موج‏آفرینى است؛ هنر هویت شماست؛ هویت نظام جمهورى اسلامى؛ این شأن ماست. ما مى‏توانیم پایه‏هاى غلطى را که قدرت اقتصادى متمرکزِ متراکمِ دستگاه‏هاى شیطانى براى خودشان به‏وجود آورده‏اند، به چالش بکشیم. در دنیا جنگ راه مى‏اندازند، قحطى به‏وجود مى‏آورند و بحران ایجاد مى‏کنند. یک سرمایه‏دار ناگهان در چندین کشور بحران مالى به‏وجود مى‏آورد. یادتان هست چهار، پنج سال قبل یک سرمایه‏دار یهودى و امریکایىِ ساکن اروپا با اسم مشخص و شناخته شده توانست مالزى و اندونزى و فیلیپین و تایلند را ورشکست کند؟ قدرت پول را ببینید. بنابراین قدرتهاى اقتصادى مى‏توانند بحران ایجاد کنند. بحران‏آفرینى، جنگ‏آفرینى و ایجاد نظام‏هاى خشن و قسى‏القلب - مثل اسرائیل - کار اینهاست. باید اینها را به چالش کشید. کى‏ مى‏تواند؟ یک هویت جمعىِ بین‏المللىِ زنده‏ى خسته‏نشو، متکى به ایمان قلبى و دینى؛ این است که نمى‏گذارد انسان خسته شود. هر چیز دیگرى قابل خسته شدن است، جز ایمان با طراوت دینى. این مى‏تواند آن قدرتها را به چالش بکشد و تعدیل کند و در نهایت آنها را از بین ببرد. ان‏شاءاللَّه در حکومت عدل مهدوى (سلام اللَّه‏علیه) و (عجّل‏اللَّه‏تعالى فرجه الشریف) این کارها انجام مى‏گیرد؛ منتها ما هم مى‏توانیم مقدماتش را انجام دهیم؛ اگر همت و اراده و ایستادگى و تدبیر داشته باشیم. این کارها، هم ایستادگى و شجاعت و قدرت مى‏خواهد؛ هم تدبیر و عقل مى‏خواهد. اینها کارهایى که دم‏دستى باشد و بشود همین‏طورى تمامش کرد، نیست؛ اما شدنى است و تا الان هم شده است. نظام جمهورى اسلامى که امروز برایش مسأله‏ى هسته‏یى حل شده است - و البته این فقط یک مثال است؛ بارها من این را گفته‏ام - همان نظامى است که روز اوّلى که به‏وجود آمد، مستکبران عالم نه تصور مى‏کردند و نه اگر تصور مى‏کردند، یک موى تنشان راضى بود که این کشور بتواند در زمینه‏هاى علمى پیشرفت کند. یکى از شما جوانها الان بیان کردند که در اوایل انقلاب ما در دانشگاه‏ها مشکل استاد داشتیم، مشکل پزشک داشتیم، مشکل متخصص داشتیم؛ اما امروز کشور از لحاظ علمى پیشرفته است. البته ما نباید همت خود را کم کنیم. مقدارى که پیش آمده، نسبت به آنچه باید پیش مى‏آمد، و نسبت به توانایى ما خیلى کم است.

چند روز پیش، این‏جا جلسه‏ى اساتید بود. چندین نفر از اساتید بخش‏ها و رشته‏هاى مختلف همان چیزى را تأکید مى‏کردند که همیشه اعتقاد راسخ قلبى من هم بوده که استعداد و ظرفیت و توانایى نظام جمهورى اسلامى بیش از اینهاست. ما مى‏توانیم؛ جایگاه ما این است. امروز اگر مى‏بینید علیه ما تلاش مى‏کنند، کار مى‏کنند، توطئه مى‏کنند و حمله مى‏کنند، به‏خاطر این جایگاه است. این، پاسخ سؤال اول.

سؤال دوم؛ چگونه مى‏توانیم در این چالش موفق شویم؟ این چیزى است که به شما جوانها خیلى ارتباط پیدا مى‏کند. قدرتهایى که در بخش‏هاى مختلف باید به‏وجود بیاوریم، در درجه‏ى اول قدرت علمى است. دانشگاه‏ها در این زمینه مسؤولیت دارند. یکى از آقایان این‏جا گفتند که بیاییم پیمان خلع سلاح را به جاى پیمان عدم اشاعه‏ى سلاح‏هاى هسته‏یى - که ان.پى.تى است - در دنیا مطرح کنیم. این ایده‏ى بسیار خوب و جالبى است، گفتنش هم خیلى آسان است؛ اما یک پیمان بین‏المللى با گفتن میان چند نفر که تشکیل نمى‏شود؛ یک نیروى پشتیبانى مى‏خواهد تا این را به صورت یک پیمان بین‏المللى دربیاورد. امریکا و شوروى سابق - دو قدرت درجه‏ى یک آن روز - نشستند راجع به خلع سلاح با همدیگر توافق کردند؛ اما چون اراده‏ى عمل نبود، نشد. کى‏ مى‏تواند پیمانى را به عنوان پیمان خلع سلاح مطرح کند، در وسط بگذارد و کشورهاى دنیا را موظف کند به این پیمان پایبند باشند؟ - البته نه موظفِ حتماً به زور سلاح، بلکه به زور سیاست، به زور گفتمان مسلط فرهنگى، به زور تغلیب هویت و شخصیت ملى - یک کشور قدرتمند.

قدرت پیدا کنید. اگر ایران اسلامى بتواند در زمینه‏ى علمى سخن خودش را در حد سخنان اول دنیا دربیاورد، کار شدنى است؛ چون علم، ثروت هم ایجاد مى‏کند، قدرت نظامى هم ایجاد مى‏کند، اعتماد به نفس هم ایجاد مى‏کند. من بارها گفته‏ام، باز هم مى‏گویم و باز هم بارها تأکید خواهم کرد که پایه و زیربناى اقتدار آینده‏ى شما ملت عزیز در قدرت علمى است.

دانشگاه‏ها را باید جدى گرفت؛ هم شما دانشجوها، هم اساتید. بدانید نقشه‏هایى وجود دارد براى این‏که دانشگاه‏هاى ما را از کار بیندازند. شما غصه مى‏خورید که بودجه‏ى مراکز تحقیق را دیر مى‏دهند؛ خیلى خوب، این را مى‏شود جبران کرد؛ مى‏شود دنبال کرد. کسانى تلاش و توطئه مى‏کنند تا اصلاً درِ کلاسهاى درس و کارگاه‏هاى تحقیق را ببندند و دانشجو را به علم و فراگیرى بى‏رغبت کنند. با این توطئه باید مبارزه کرد. این مبارزه، هم به عهده‏ى دولت و مسؤولان است، هم به عهده‏ى شما تشکل‏هاست، هم به عهده‏ى عناصر صاحب نفوذ و صاحب اقتدار است.

پروردگارا! دلهاى ما را در این ماه رمضان با خودت آشناتر و نزدیکتر بفرما. پروردگارا! نورانیتى که بر دل جوانان افاضه کردى و جوان را آمیخته‏ى با شفافیت و معنویت کردى، همیشه براى جوانان عزیز کشور اسلامى ما حفظ کن. پروردگارا! دعاهاى جوانهاى ما را مستجاب کن؛ خواسته‏هاى آنها را برآورده کن. پروردگارا! پیوند بین جوانهاى دانشجوى خوب ما و جوانهاى دیگر کشورها را - که صحبت یکى از دوستان بود و من در قالب دعا مى‏خواهم این را تأیید کنم - روزبه‏روز بیشتر کن.

والسّلام علیکم و رحمةاللَّه